EDEBİYATDAİMA’NIN ÖYKÜSÜ

Şüphesiz her okur nitelikli metinlerle karşılaşmak ister. Edebiyat ve okuma eylemi daha iyiye doğru çıkılan yolda bitmeyecek bir arayıştır. Edebiyat yolculuğunu “daima” uzun soluklu bir keşif süreci olarak gördük ve yola bu bilinçle çıktık. Çünkü kendini yenilemeyen, kendiyle mücadele etmeyen, kendini aşmak için çabalamayan bir edebiyat ve kültür dünyasının kurumaya mahkûm olduğunun farkındayız.

Edebiyat Daima, birkaç ay içinde hazırlanmış bir proje değildir. 2007 yılında fikir olarak ortaya atılmış, çeşitli deneme ve incelemelerden sonra siteyi sürdürebilecek yeterlilikte bir ekip kurulamadığı için bir süre nadasa bırakılmış bir projedir. 2010 ve 2015’te de ne yazık ki girişimlerimiz yarım kalmıştı. Ancak günümüzde hem teknik imkânların gelişmesi hem de yıllar boyu bu mecrayı izleyerek edindiğimiz deneyim, sitenin kendi kaynaklarıyla ayakta durup kültür ve edebiyat hayatına yeni bir ses ve soluk getirebileceği inancımızı tazeledi.

Sitemiz benzer sitelerle rekabet etmek gibi bir amaçla yola çıkmadı. EdebiyatDaima’nın hedefi öncelikle kendini yenilemek, yenilendikçe kendini aşmaktır. Biz, içinde bulunduğumuz acemilik ve çıraklık evresini bisiklete binmek gibi düşünüyoruz: Yola veya tekere bakarsanız yıkılırsınız ama ileri bakarsanız eninde sonunda hedefinize doğru yol almaya başlarsınız.

EdebiyatDaima; “daima” edebiyatı önceleyecek, içerikten tasarıma eksiklerini ve kusurlarını günden güne düzelterek okurlarını ziyaretçi olarak değil ev sahibi olarak görecektir. Bu mecranın emeklemeye başladığı şu zaman dilimi, sitenin daha iyi, doğru ve nitelikliye koşar adım yürüyeceği daha güzel günlerin de işaret fişeğidir.

Biz buradayız sevgili okur, hoş geldin!

YAYIN İLKELERİMİZ

EDEBİYATDAİMA.COM sitesinde yazılarla ilgili birinci önceliğimiz nitelikli ve özgün metinlere yer vermektir. Edebi açıdan bütünlüklü ve kaliteli, düşünsel açıdan ise tutarlı ve yazılar aramaktayız. Haber, duyuru ve tanıtımlarda işlenen konuların güncel olması gerekmektedir. Ancak kitap tanıtımlarında eski kitaplar veya mevcut kitapların eski baskıları da işlenebilir. Yayımlanması için tarafımıza gönderilecek yazılar Word formatında olmalı ve haber yazıları haricinde 400 sözcükten kısa olmamalıdır. Haber nitelikli olanlar dışında 400 sözcükten daha kısa yazılar değerlendirmeye alınmayacaktır.

Gönderilecek yazı ve haberler özgün olmalı ve daha önce hiçbir mecrada yayımlanmamış olmalıdır. Buna dergiler, gazeteler, kişisel web siteleri, sosyal medya hesapları ve çeşitli online grup / forumlar da dahildir. Basın bültenleri ise başında “Basın Bülteni” ibaresi ile yer alacaktır. Küfür ve hakaret içeren, muhatabını taciz eden veya zorbalığa maruz bırakan yazılara kesinlikle yer verilmez. EDEBİYATDAİMA.COM için önce “insan” gelir ve insan onuru, tartışmaya kapalıdır.

Sitemizde siyasi içerikli yazılara ve yorumlara yer verilmez. Kamplaşmaya, ayrışmaya, ideolojik çekişmelere zemin hazırlayacak yazıları göndermemenizi rica ediyoruz. Demagojik nitelikli, hamasi söylemlerle kaleme alınmış yazıları tasvip etmiyoruz. Etik değerleri zorlayan, ahlaki sınırları aşan yazılara sitemizde kesinlikle yer verilmeyecektir.

Yazılarda kaynak göstermek amacıyla dipnot kullanılmamasını rica ediyoruz. Dipnot, ancak ek bilgiler ve açıklamalar için kullanılmalı ve dipnot sayısı beşi geçmemelidir. Kaynak gösterimi için APA yöntemi (parantez içi atıf) kullanılmalıdır. Alıntılar mutlaka birincil kaynağıyla birlikte gösterilmelidir.

Yazıların her türlü hukuki sorumluluğu yazarına aittir. EDEBİYATDAİMA.COM bu konuda sorumluluk kabul etmez. Hukuki bir ikaz durumunda ilgili yazı kaldırılacaktır. Web sitemiz kâr amacı güden bir organizasyon değildir. EDEBİYATDAİMA.COM sitesinde yayımlanan yazılara telif veya herhangi bir ücret ödenmez. Yazılar yayımlansın yayımlanmasın iade edilmeyecektir. Eser sahipleri yazılarını bize göndermekle editörlerimizin metnin bütünlüğünü ve özünü bozmayacak küçük düzeltmelerini de kabul etmiş olurlar. Eserlerin yayımlanmasıyla ilgili herhangi bir sözleşme yapılmayacak, yazı gönderen herkesin bu şartları kabul ettiği varsayılacaktır.

#DaimaEdebiyat #EdebiyatDaima

EdebiyatDaima Ekibi

MASAL

Suna Kızılırmak

taşımak ağır gelince  
tacını incilerini sıyırıp gecelik giyen prensesler 
vardır belki masal kitapları kapanınca 
 

hanıma çiçek, eve et, ekmek, çikolata getiren baba 
üstüne de mışıl mışıl, borçsuz tasasız uyku 
vardır belki masal kitapları kapanınca 
 

sen şimdi beklemeye yoldaş  
güneşe kara yağmura yazgı deyip 
susuşun koynuna kaçan korkak 
söyle neyin kalacak 
acı yemiş acı içmiş ah'ından başka 
neyin kalacak 
masal kitapları kapanınca 

Görsel: Suzy Hazelwood

SINAV GÜNÜ

Ferit Sürmeli

Erkencisin uzak bir mesafeden gelmişsin,  heyecandan uyumamış az uymuşsun ya da… Güneş yeni doğuyor daha ışınlarını yavaş yavaş bırakıyor yere. Senden başka kimse yok bahçede. Kantin açık ama sesleniyorsun cevap veren olmuyor. Bekliyorsun çok değil birkaç dakika kadar. Bahçeye yöneliyorsun bir müzik geliyor kulağına kısık ve derinden, iyice odaklanıp eşlik ediyorsun müziğe. Usulca dolanıyorsun ağaçların altında bir başına. Sınava girecek öğrenciler birer ikişer geliyor okula, kimi tek başına kimi eşlik edeniyle. Aday başvuru formundaki fotoğrafına bakıyorsun tıpkı babanın gençliği. Geçmişe dalıyorsun bir an dün gibi sanki geçmişte kalan her şey, yarınsız ve dün gibi…

Heyecanlısın tek başına binmişsin karşıdan vapura. Pencere kenarında uyukluyorsun düşünde bir yelkenli gemi, tepesinde iki martı çığlık atıyor durmadan. Omzuna dokunuyor biri usulca, kantinci olduğunu anlıyorsun.

"Çay hazır" diyor

"Çay hazır"

Çay poğaça alıyorsun kantinden bir de su…

Usulca ve basamakları sayarak çıkıyorsun ikinci kata. Uyuşukluk uykusuzluk iyice çöküyor üstüne. Tuvalete giriyor, elini yüzünü yıkıyor az da olsa kendine geliyorsun. Koridora yöneliyorsun, upuzun koridorda sağlı sollu sıralanmış kapılar, bir kapı daha, kapıdaki numarayı okuyup içeri giriyorsun.

Sınav salonu sessiz, öğrenciler tedirgin. Gösterilen sıraya oturuyorsun. Pencere kenarındasın yine… Serçe cıvıltıları küçük küçük aralıklarla düşüyor salona. Her şey soru ve cevapta doğru şıkları işaretlemek için bekliyor öğrenciler. Kolay değil gelecek kaygısıdır söz konusu olan. İlk kez giriyorsun böyle bir sınava. Pencereden bakıyorsun bahçeye. Ana baba günü sanki. Büyükçe demir kapıdan iki kişi giriyor içeri. Biri orta yaşında ilk gençliğinde diğeri aralarında boy farkı olmasa ikiz sanacaktın onları. Daha ilk bakışta baba-oğul olduklarını tahmin ediyorsun. Önünde soru kitapçığı ve cevap kâğıdı duruyor sessizce.

Arada bir pencereden dışarı bakıyorsun. Duvarın dibinde bir yavru serçe zıplıyor zıplıyor kanat çırpıyor acı acı ötüyor uçmaya çalışıyor uçamıyor bir türlü. Ne olacak bu yavru serçenin hali diye geçiriyorsun içinden?

a. Karıncalara yem olabilir.

b. Kedi kapabilir.

c. Köpek daha hızlı davranabilir.

d.Bir insan elini uzatabilir.

Bir insan eli. Ellerine bakıyorsun öyle.

Yemlenen çiftleşen serçelerin cıvıltısı küçük küçük aralıklarla düşüyor salona...

Ferit Sürmeli

Görsel: Carlos Martinez

YAĞMURLAR SANA SÖYLER NE SÖYLENECEKSE
Muhammet Erdevir

Binlerce saatten sonra karşı karşıya gelmiş bir saattir tıkırtısı duyulan. Binlerce saat yüz binlerce parçaya bölünmüştür. Sürüklenip durur zaman, hayat oradan oraya savrulur. Dalgaların sahile taşıdığı kum taneleri gibi önüne kapılır hayatlarımız. Günlerimiz ve yaşadıklarımız hem birbirine çok yakın hem de kırılgan ve ayrıksı bir düş olur kalır. Bağlamından her an kopmaya hazır bir yakınlıkta çoğaltırız anıları. Bir rüzgâr, bir dalga, bir hüzünlü ses bekler dalından kopmak için mevsimin son yaprağı. Sonra hep güz, baharda bile hep güz.

Eski ve paslı bir kapının ardında tutuyorum bazı korkuları. Tehlikeli ve ölüme yakın duygular onları diri tutuyor. Tehditkâr bir hırs parlayıp sönüyor tutsağımın penceresinde. Beni, şimdi kalkıp yanına gelmekten alıkoyan şey ne? Beni böyle uzakta tutan? Bir lav denizine dönüşüp kapına akabilirdim ama yerimde sayıyorum. Sana koşmamı ne engelliyor gerçekten? Kendimi yakmakla bitseydi her şey, yakardım şüphesiz. O vakit sahilin gevşek kumları eriyip cama dönüşür ve yekvücut olurdu. Kırılgan fakat asla ayrılmayacak birbirinden. “Bir” olan, “bir”leşen, “bir”de eriyen… Çatlamaya hazır olduğu kadar saldırmaya da kabiliyetli. Daha kesif bir karanlıkla kuşatabilirim aradaki engelleri.

*

Göğsünde pembe güller ve inciler saklıyorsun. Göğsünün tam ortasında. Bir iğne, ucunda tılsım. Bir kolye, bir küpe, sonsuza kadar düşen damlalar. Yağmur, ruhumdaki o karanlık koridorun ışığını açana kadar yağacakmış. Kulağıma öyle fısıldadı rüzgâr. Ben tam o anda dünkü cılız atların yelelerine mavi boncuklar takıp onları tımar ediyordum. Öyle ki iki kişilik bir sessizliğin ritminde buluyordum kalbimin ahengini. İki kişilik sessizliğim: susuyorsun, susuyorum. Gülüyordun, gülüyordum. Kendi hayalini inşa eden bir aynanın saflığında gülüşünde saadet buluyordum.

Anlıyor muydun, anlayacak mıydın, anlayabilir miydin?

Damlalar sonsuz biçimlerde yere düşmeye başlayınca her nedense sık sık cama bakıyorum. Onların camda bıraktığı izlere. Küçük, düzensiz, biçimsiz kabarcıklar yığını. Yağmur seni sağaltırken elma çiçeklerini incitiyor. Dökülüyor zeminin çamurlu sularına bembeyaz ve yer yer de pembemsi gelinlikler. Meyveye duramayacak binlerce gelin. Yağmurun işlediği o kibar cinayet! Baharımı ödünç al diye yalvarıyorum sana. Kendini çoğalt. Kendini çoğalt ve azalt beni. Yüküm ağır, yolum uzun, taşıdığım kıymetli. Bana bir iz bırak bulut ırmakları arasından. Ben o yoldan ilerleyerek menzilime varabilirim. Menzilim sen… Onca engele, mesafeye, imkânsızlıklara rağmen sen.

*

Masallar anlatabilirim sana. Bir buket çiçek koyarım önüne, kurutur ve beni düşünürsün. Daha iyisini yapacağım. Serseri bir rüzgâr gibi hiç ummadığın bir anda karşına çıkıp kulağına o büyük hakikati fısıldayacağım. Geçmeyecek bir yarayı, unutulmayacak bir hatırayı, uzun mektuplar ve sonsuz şarkıları avuçlarına bırakıp geldiğim gibi kaybolacağım.

*

Gecenin göğsüne gonca güller işliyorum. Yıldız yıldız ışıyor yüzün. Gözlerinin içinde bana dair görüntüler. Seni, göğsünde nice nehirleri uyutan engin bir denizin bilgeliğiyle bekliyorum. Dönüp dönüp aynı noktaya belki milyonuncu kez geldiğimi söylemeye lüzum var mı? İnanmazsan başını pencereden dışarı uzat. Belki beni o sokakta, adımını attığın kaldırım taşlarına başını koymuş bir halde bulacaksın. Üzerimden damlalar geçecek. İnce, sonsuz damlalar. Gülüşün kadar sonsuz.